Levvenshervs

Tja, üvver der Hervs es alles jesaat. Ävver noch nit vun mir, un noch nit för Üch. Jeit mer durch die Brüsseler Stroß, lijje he noch un nöcher die apaate Blädder vum Ginkgo; en jrön, jäl, brung, un allem dozwesche. Dat es jo no e Unikum vun Baum, quasi em Üvverjang vum Nodel- zom Laubbaum. E Blatt, ävver met Reppcher wie lang Nodele. Un uns Stroße en Kölle han jo e richtich Baumprojramm, immer widder neu Zoote un domet ander Stämm, Äss un Blädder. Mer han jo em Block der Öcher Weiher tirek vör der Nas: Bäum, Wise un Wasser; en Färvepalett en Bewäjung. Dat deit der Siel jot, un do kanns schön deef durchodeme, jrad jetz en he däm Hervs.

Un uns Johreszigge sin jo ne Speejel för unse Levvensjang. Em Hervs häste noch de Sonn vum Sommer en de Knoche un em Jemöt, ävver et jeit och ald ens ne öntliche Wind, un et trick öm de Ecke un durch de Stroße: Zick för der Üvverjangsmantel, för Schal un Mötz. Mer es jo jetz nit mih su aläät un op jöck wie en de junge Johre, wann mer Bäum usrieße kunnt. Jetz es mer fruh, wann mer se flanze kann un se einem nit op der Kopp krache. Un wann et trick ov ränt, setz ich mich evvens en de Bahn un schöckele durch de Jäjend. Un wann et mer donoh ens es, jon ich en e Museum. Dat Schöne am Hervs es och: Wärmde, kein Hitz. Schweiße deiste nor, wann do ze flöck ungerwäs bess, sagen mer ens, öm de Bahn noch ze krijje. Ävver en he däm Levvensalder soll mer jo nit mih jage. De nöhkste Bahn kütt doch ald dohinge, und dä junge Mann hält der Foß en der Dür.

Em Levvenshervs häste et halve Levve jot hinger dir, ävver du bess noch meddendren, un vum Winter welle mer jar nit spreche un schwaade.

Johreszigge, Levvenszigge. Et Levve hät dä lange Odem, es dä jroße Rahme, dä jroße Boge, dä sich üvver dich spanne deit. Un dodrunger Johrzehnte un Johrzehnte dat Wähßelspill vun de Johreszigge. Es dat dann nit schön? Un do kanns met Senn, Verstand un Hätz dobei sin!

Ming Frau un ich sin jo no meddemang un satt em Levvenshervs. Jolde Huhzick wor ald vör jod nem Johr, un mer han uns noch un mer stitzele durch Kölle, Jäjend un Johreszigge. Vör e paar Däch han ich minger Frau, einfach ens esu, en Brosch jeschenk: e Ginkgo-Blatt en Jold.